8.10 uur zondagochtend, rust in de puppyren. En dan is er koffie en toast met een eitje voor de fokster.

Vanochtend werd ik zoals iedere ochtend om 6.45 uur begroet door de geur van gedurende de nacht geproduceerde poepjes en plasjes, het doordringende geluid van om eten roepende pups en het beeld van door elkaar gehaalde speeltjes dekentjes en verscheurde kranten.

Even diep ademhalen…oh nee niet tè diep met al die luchtjes op een nuchtere maag…en aan de gang.

11 bakjes voer bereiden, de snelle van de langzame eters scheiden en even later tevreden geluid van smakkende pups. Caprice komt nog even binnenstappen in de ren om de boel te inspecteren en te voorzien van een toetje van de melkbar. Heel kort, want met die tandjes die doorkomen is dat geen pretje meer. Net genoeg om de druk weer van de ketel te krijgen zodat er geen stuwing ontstaat. Ze moet helemaal wijdbeens gaan staan om ze allemaal een plekje te geven.

Daarna de ren schoonmaken. De wasmachine en droger maken overuren, lang leve de pas geïnstalleerde zonnepanelen.

Afgelopen week hebben we de werpkist uit de ren gehaald zodat de pups een wat wijdere blik op hun wereld krijgen en de speelruimte uitgebreider wordt. Qua omgevingstemperatuur kunnen ze dat nu goed aan. Bovendien is het nu mogelijk om in de ren een hoekje te maken met kranten waar ze hun behoeften kunnen doen. De favoriete  plek daarvoor hadden ze zelf al aangegeven. Als een paar dagen liepen ze vanaf hun slaapdekentje naar een vaste hoek om daar  te plassen en te poepen om daarna weer terug te gaan naar de slaapplek. Op die plek leggen we dan de kranten.

Woensdag, met het mooie weer, zijn we voor het eerst met de pups naar buiten geweest. In een rennetje met daarin nog een warme deken hebben ze lekker een half uurtje in het zonnetje gestaan. Gelukkig hadden we hulp van mijn neef en nichtjes met sjouwen. De pups vonden het geweldig en ze hadden enkel last van de beperking van de ren. Het liefst hadden ze meteen de tuin verkend. Maar daarmee moeten ze nog even wachten tot na de eerste enting komende week. Hopelijk blijft het mooi weer. Hoewel een flinke regenbui op dit moment ook hard nodig is.

Deze week is er ook weer bezoek geweest van belangstellenden voor en kopers van de pups. Er was Stannamore  familiebezoek die het nestje kwamen bewonderen en keuren. Zo jammer dat de eigenaren van de vader van het nest, Luca,  nu niet uit België mogen komen om zijn kroost te zien. Het is voor de pups belangrijk dat ze verschillende mensen leren kennen en door vreemde handen gaan. In deze tijd natuurlijk volgens de voorgeschreven regels maar met wat aanpassingen is dat nog steeds goed te doen. De pups vinden een-voor-een passende nieuwe eigenaren . Mensen denken goed na en realiseren zich gelukkig dat een pup weloverwogen gekocht moet worden. In deze tijd waarin we veel thuis zijn en vakanties in het water dreigen te vallen lijkt het voor de hand liggen om een hond aan te schaffen. Maar die is er nog steeds als alles straks weer naar het nieuwe normaal gaat. Dan heeft hij/zij nog steeds tijd, liefde,  aandacht en ruimte nodig. Het is eerlijk naar de hond en naar jezelf om dat nu al te bedenken.

Voor onszelf was deze week ook bijzonder en belangrijk omdat we besloten hebben om een hondje  te houden. We hebben Caprice om gezondheidsredenen moeten laten steriliseren na de keizersnede. Maar ze heeft ons zo’n mooi nest gegeven dat we de lijn graag willen voortzetten. Mare is de naam van het oranje teefje dat bij ons blijft. Italiaans voor “zee” . De plek waar onze eerste Spinone Hugo zo in zijn element was. Och wat missen we die jongen nog.